Ouderbegeleiding

Mocht je kind of je gezin meer complexe problematiek hebben dan verwijs ik jullie bij deze direct door naar de Opvoedpoli in julle regio. Zij bieden het neusje van de zalm op het gebied van zorg voor kinderen en gezinnen. Soms hebben mensen een team nodig en niet een enkele psycholoog. https://www.opvoedpoli.nl/wat-doen-we/

Mijn visie: Kinderen (nog) niet welkom, ouders eerst aan de slag. 

Graag wil ik eerst samen met de ouders er goed voor gaan zitten om eerst samen te kijken wat er speelt met jouw kind en hoe we jullie vragen over jullie kind het beste kunnen beantwoorden.

Als de klachten voortkomen uit onhandig opvoedgedrag van de ouders, of als een stoornis bij het kind het beste via een ouderprotocol behandeld kan worden of als een interventie op school noodzakelijk is, dan hoeft het kind niet zelf in behandeling. Ik wil kinderen niet onnodig betrekken in het oplossen van een probleem of te snel een etiket opplakken. Ik wil voorkomen dat kinderen in therapie moeten terwijl zij niet een stoornis hebben -maar problemen als gevolg van situaties die volwassenen eerst moeten verbeteren of veranderen.

Als uit het onderzoek na voren komt dat de psycholoog het beste het behandeldoel kan bereiken samen met het kind, dan gaat de kind therapie natuurlijk van start.

EMDR pas ik altijd zo snel als mogelijk toe bij het kind als de klachten te maken hebben met een nare herinnering die in het heden nog teveel emotionele lading heeft.

Sinds kort is mijn beleid dat ik ook bij jongeren op de middelbare school eerst de ouders in ieder geval een keer zie vóór het kennismakingsgesprek met de jongere.

stap 1: maak eerst als ouder, het liefst beide ouders een afspraak bij mij zonder je kind of puber. Vul de vragenlijst vóór het kennismakingsgesprek alvast in. Het is belangrijk dat we vrijuit kunnen spreken zonder je kind te belasten. Pubers kunnen het eerste gesprek samen met de ouders komen, of de ouder of ouders komen in ieder geval eenmalig kennismaken. Daarna volgt met een jongere meestal een individueel traject met de ouders wat meer op de achtergrond.

Emotie focused en krachtgericht...

John Gottman heeft in wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat emotionele coaching van je kinderen een krachtige manier is de band, ook in moeilijke tijden-sterk te houden. Ook besteden prominente wetenschappers in de psychologie steeds meer aandacht aan het leren omgaan met je eigen emoties (bv ook het niet wegdrukken of veroordelen van je emotie). Uit recent onderzoek blijkt dat dit een enorme extra dimensie en extra positieve boost geeft in iedere individuele behandeling van volwassene of jongere.

Kinderen op de basisschool zijn pas welkom binnen mijn praktijk voor een kind-behandeling als de psycholoog ook vindt dat daar een goede reden toe is. Ik zie over het algemeen in de eerste fase toch wat minder snel een goede reden om direct het kind individueel in behandeling te nemen dan de ouders -of sommige collega therapeuten. Ik snap de machteloosheid van de ouder. Ik wil alleen eerst de kans krijgen om goede diagnostiek te plegen en waar mogelijk de ouder in hun macht en kracht te zetten zonder een kind onnodig een therapie 'aan te doen'. Of het kind te vroeg in een therapie te betrekken terwijl ouders eerst zelf nog de benodigde vaardigheden moeten leren om hun kind goed bij te staan. 

Misschien denk je: 'Goh mooie binnenkomer, wat ongastvrij richting kinderen met emotionele klachten en meteen al lekker dwingend naar de omgeving van het kind jij, rare, botte kinderpsycholoog. Alsof de ouders zelf niet weten wat het beste is voor hun kind.'

Nou vaak niet, hoewel het heel wijs is om hulp te zoeken als je het zelf niet meer weet, weten ouders niet wat de mogelijkheden zijn om hun kind zelf bij te staan met de juiste ouderbegeleiding op basis van evidence based behandelingen. Bovendien is het veel krachtiger en effectiever om eerst een ouder te versterken in hun rol. Ouders overschatten of onderschatten (of allebei) ook nogal eens de compententies van hun kind. Verder worden naar mijn idee kinderen te vaak verantwoordelijk gemaakt voor zaken waar ze niet verantwoordelijk voor zijn. Of krijgen intenties en eigenschappen toebedeeld die niet eens mogelijk zijn op die leetijd. Of moeten dingen dragen waar hun kinderschouders nog niet opgemaakt zijn. En wat ook best vaak gebeurt is dat het kind volstrekt normaal doet (of niet gestoord) gezien de situatie of ontwikkelingsfase  en de ouders dat niet weten.

Kijk of jullie je in mijn belangrijkste uitgangspunten kunnen vinden.

• Het belang van kind is staat voorop. 
• Het is van het grootste belang voor het kind dat de band met hun ouders goed genoeg is en dat ouders zelf gelukkig en ontspannen zijn en dat de partnerrelatie van ouders goed is. Uit allerlei onderzoeken blijkt dat gelukkig ouders, gelukkig kinderen voortbrengen. 
• Ouders zijn verantwoordelijk voor het welzijn van de het kind en het onderhouden van een goede interactie.
• Kinderen zijn niet verantwoordelijk voor hun eigen opvoeding en voor hun eigen zorg. Kinderen hoeven ook niet voor de ouder te zorgen of hun behoeften te vervullen. 
• Een kind heeft veiligheid en vertrouwen nodig in de relatie met de ouders. En ruimte om zelf te exploren en hun eigen identiteit te gaan ontwikkelen en respect van hun ouders voor de behoefte aan hun autonomie.
• Ik zie het als taak van de psycholoog om ouders te helpen om onhandig gedrag gestuurd door verkeerde opvattingen te helpen om buigen.
• Ik ben erg bevlogen om gezinnen weer in balans te krijgen en ik stroop met alle liefde en inzet mijn handen uit de mouwen. Ik heb begrip voor alle fouten die je als ouder nog gaat maken. Of alle groeipijnen of eigen ellende.
• Ik heb geen begrip voor ouders die zich er met een jantje van lei van willen afmaken uit angst of verongelijktheid en wiens houding naar hun kind negatief blijft. 
• Boosheid zegt niks over de kwaliteit van relaties met hechtingsfiguren. Minachting en emotionele onbereikbaarheid van de ouder richting het kind en fouten niet herstellen of goedmaken wel. 
• Emoties zijn nooit het probleem. Gedrag is het probleem en misinterpretaties en onwetendheid.
• Ik ben duidelijk en transparant en zeg direct als ik tekenen van een verstoord vertrouwen van kind in de ouder zie.

Mijn inspiratiebronnen zijn John Gottman, Bruce Perry, de nederlandse EMDR vereniging en de CGT. Infant Mental Health is een prachtige ontwikkeling binnen de psychologie en schematherapie voor pubers biedt veel mogelijkheid tot herstellen van de emotionele groei van het kind (en ook de volwassene).

Boekentip: Hart voor je kind van John Gottman, And the baby makes three, John Gottman, Er zijn voor je kind van Marian de Zeeuw. 

De kracht en mogelijkheden van de ouders...

We gaan dus kijken op basis van bovengenoemde aangrijpingspunten of de ouder het met mijn hulp en analyses zelf kan oplossen of een stoornis kan managen. Ouders met de juiste tools en inzichten kunnen heel veel, blijkt uit onderzoek. En dat voelt voor ouders uiteindelijk ook beter dan het uit handen moeten geven aan een therapeut. 

Een ouderfiguur is onmisbaar voor kinderen

Een wetenschappelijke expert is soms eventjes onmisbaar

Samen bundelen we onze krachten voor jouw kind.

Een onterecht label helpt een kind niet vooruit, iets wat normaal blijkt problematiseren ook niet. Iets wat problematisch is normaliseren of bagatelliseren ook niet.

Wat heeft je kind nodig om zich beter te voelen?

Een betrokken ouder en een goed plan gebaseerd op gedegen onderzoek en kennis. 

Er is zoveel wat de volwassenen in het leven van een kind kunnen doen zonder dat het kind zelf direct in therapie moet om de problemen op te lossen.

Wanneer ben ik wel rap in het direct behandelen van het kind

Enkelvoudig trauma. En angststoornissen. Met EMDR.

Wat heb ik als ouder nodig?

Als opvoeder kun je je als het niet zo goed gaat met je kind heel kwetsbaar voelen.  Een hechte, geborgen thuisbasis is belangrijk voor het kind en voor de ouders. De meeste ouders willen hun kinderen graag verantwoord en goed opvoeden, maar soms ontbreekt het je aan de juiste kennis, vaardigheden, inzichten en ervaring.  Ik kan hier het nodige in betekenen.

Begeleiding van ouders is een belangrijk onderdeel in de behandelingen die ik bied. Mijn missie is om ouders te helpen een hecht en geborgen thuissituatie te vormen, ook al valt dat soms niet mee.  Een goede basis voor ieder mens heel belangrijk. Ik help je bijvoorbeeld door enkele begeleidende gesprekken, tips en adviezen in de omgang en aanpak van bepaald gedrag van jullie kind of geef uitgebreide voorlichting en/of actieve deelname in het behandelingsproces van jullie kind.

Jij, als belangrijkste rolmodel

Als belangrijkste persoon in het leven van je kind verkeer je als opvoeder in de beste positie om je kind actief vanuit alledaagse situaties te begeleiden. Ouderbegeleiding vindt individueel of met beide ouders plaats. De frequentie van de begeleiding wordt in overleg met  jou bepaald en is mede afhankelijk van de ernst van de problematiek. Indien de ouders zijn gescheiden, wordt meestal gewerkt met de verzorgende ouder. Indien nodig, wordt ook de niet-verzorgende ouder bij de behandeling betrokken. Een sessie met jullie kind kan alleen gestart worden met toestemming van beide ouders, ook al zijn jullie gescheiden.
 
Mijn doel van jullie ouderbegeleiding is erop gericht dat de opvoeder in staat zijn te kunnen omgaan met het probleemgedrag van jullie kind of het probleemgedrag van jullie, als ouder. Ik help jullie om gedragsverandering bij jezelf en je kind te bewerkstelligen, zodat er weer stabiliteit en rust in het gezin komt.

Er wordt bijvoorbeeld voor ouderbegeleiding gekozen wanneer:

• Jouw kind sociaal-emotionele problemen, gedragsproblemen, of (onbegrepen) lichamelijke klachten ervaart en je niet goed weet hoe je jouw kind hierbij het beste kunt helpen
• Er problemen zijn in de omgang tussen jou,  of jouw partner (bijv. na scheiding) en jouw kind
• Je niet weet hoe te handelen nadat de diagnose van jouw kind duidelijk is, bijvoorbeeld bij ADHD autisme of hoogbegaafdheid
• Jouw  kind een nare traumatische ervaring heeft ondergaan en je niet weet hoe hem/haar te ondersteunen
• Je twijfelt of je het wel goed aanpakt als ouder
• Als de band met je kind minder goed lijkt.